ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ- ΑΝΔΡΟΛΟΓΙΚΕΣ

Η ακράτεια ούρων είναι η ακούσια απώλεια ούρων, που συμβαίνει όταν ο έλεγχος της ουροδόχου κύστης είναι μειωμένος ή ανεπαρκής. Πρόκειται για μια διαταραχή που επηρεάζει την ποιότητα ζωής και αφορά κυρίως ενήλικες, με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες και στους ηλικιωμένους.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ακράτειας, όπως η ακράτεια από προσπάθεια (απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια του βήχα ή της άσκησης), η επιτακτική ακράτεια (έντονη ανάγκη για ούρηση που δεν μπορεί να ανασταλεί) και η υπερπλήρης ακράτεια (όπου η κύστη δεν αδειάζει πλήρως).

Οι αιτίες της ακράτειας μπορεί να είναι ποικίλες και περιλαμβάνουν αδυναμία των μυών του πυελικού εδάφους, ορμονικές αλλαγές, νευρολογικές παθήσεις, τραυματισμούς ή χειρουργικές επεμβάσεις. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και την αιτία της ακράτειας και μπορεί να περιλαμβάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών, φαρμακευτική αγωγή, συμπεριφορικές αλλαγές ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.

Η Νόσος του Peyronie, γνωστή και ως ινώδης σκλήρυνση του πέους, είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ινώδους ιστού (πλάκας) μέσα στο πέος, προκαλώντας κάμψη ή παραμόρφωση κατά τη στύση. Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά πιστεύεται ότι συσχετίζεται με μικροτραυματισμούς στον σηραγγώδη ιστό του πέους, που προκαλούν φλεγμονή και, στη συνέχεια, δημιουργία ουλώδους ιστού.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο κατά τη στύση, εμφανή κάμψη ή παραμόρφωση του πέους, στυτική δυσλειτουργία, και μερικές φορές μείωση του μήκους του πέους. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς, ιδιαίτερα τη σεξουαλική του λειτουργία.

Η θεραπεία της νόσου του Peyronie μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, ενέσεις στην περιοχή της πλάκας, ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της κάμψης και τη βελτίωση της λειτουργικότητας.

Ο καρκίνος του νεφρού, ή νεφροκυτταρικός καρκίνος (Renal Cell Carcinoma – RCC), είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος καρκίνου που προσβάλλει τους νεφρούς. Αρχίζει στα κύτταρα των νεφρών, που σταδιακά αρχίζουν να αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα, σχηματίζοντας όγκους. Ο RCC είναι συχνότερος στους άνδρες και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα άνω των 50 ετών.

Οι ακριβείς αιτίες του καρκίνου του νεφρού δεν είναι απόλυτα γνωστές, αλλά παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την παχυσαρκία, την υπέρταση και ορισμένες γενετικές προδιαθέσεις. Επιπλέον, άτομα με χρόνια νεφρική νόσο ή παρατεταμένη χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων ενδέχεται να έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης RCC.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αίμα στα ούρα, πόνο στο πλάι ή χαμηλά στην κοιλιά, ανεξήγητη απώλεια βάρους και πυρετό. Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση του όγκου, ενώ σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν ανοσοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία ή ακτινοθεραπεία για τον έλεγχο της εξάπλωσης του καρκίνου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Ο καρκίνος του όρχεως είναι ένας σπάνιος τύπος καρκίνου που εμφανίζεται κυρίως στους νέους άνδρες, ηλικίας 15 έως 35 ετών, και αφορά στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων στους όρχεις. Ο πιο συνηθισμένος τύπος καρκίνου του όρχεως είναι ο όγκος γεννητικών κυττάρων, που περιλαμβάνει τους σεμινωματώδεις και μη σεμινωματώδεις όγκους.

Αν και οι αιτίες του καρκίνου του όρχεως δεν είναι απολύτως γνωστές, παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την κρυψορχία (όταν ένας ή και οι δύο όρχεις δεν κατεβαίνουν στη φυσιολογική τους θέση), το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου και ορισμένα γενετικά σύνδρομα.

Τα συμπτώματα του καρκίνου του όρχεως περιλαμβάνουν την παρουσία ενός ανώδυνου όγκου ή διόγκωσης στον όρχι, πόνο ή αίσθηση βάρους στο όσχεο, και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πόνο στη βουβωνική χώρα. Η θεραπεία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση του όγκου, χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, ανάλογα με το στάδιο και τον τύπο του όγκου. Η έγκαιρη διάγνωση παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχή θεραπεία και την πλήρη ανάρρωση.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά από τα κύτταρα της ουροδόχου κύστης, το όργανο που αποθηκεύει τα ούρα. Ο πιο κοινός τύπος είναι το ουροθηλιακό καρκίνωμα, το οποίο αναπτύσσεται στα κύτταρα που επενδύουν το εσωτερικό τοίχωμα της ουροδόχου κύστης.

Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την έκθεση σε χημικές ουσίες (όπως αυτές που χρησιμοποιούνται σε βιομηχανίες καουτσούκ, βαφών και πλαστικών), τις χρόνιες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης και την ηλικία, καθώς ο καρκίνος αυτός είναι πιο συχνός σε άτομα άνω των 55 ετών.

Συχνά συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι η αιματουρία (αίμα στα ούρα), πόνος κατά την ούρηση και συχνουρία. Η διάγνωση γίνεται μέσω κυστεοσκόπησης (έλεγχος της ουροδόχου με ειδικό όργανο), βιοψίας και απεικονιστικών εξετάσεων.

Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο και μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση του όγκου, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία. Η έγκαιρη διάγνωση είναι κρίσιμη για την επιτυχή αντιμετώπιση και την αποφυγή εξάπλωσης του καρκίνου.

Ο καρκίνος του πέους είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που εμφανίζεται κυρίως στους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας. Αναπτύσσεται στα κύτταρα του πέους, συχνά στο δέρμα ή στους ιστούς της βαλάνου ή της ακροποσθίας. Ο πιο συνηθισμένος τύπος είναι το καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων, το οποίο ξεκινά από τα επιφανειακά κύτταρα του πέους και μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Οι ακριβείς αιτίες του καρκίνου του πέους δεν είναι πλήρως γνωστές, αλλά υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες κινδύνου. Αυτοί περιλαμβάνουν τη μόλυνση από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV), την κακή υγιεινή, τη φίμωση (όταν η ακροποσθία δεν αποσύρεται φυσιολογικά), καθώς και το κάπνισμα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν την εμφάνιση εξογκωμάτων, ελκών, ή ερεθισμού στο πέος, συχνά συνοδευόμενα από πόνο ή αιμορραγία. Η διάγνωση γίνεται μέσω κλινικής εξέτασης, βιοψίας και απεικονιστικών εξετάσεων.

Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο και μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, ακτινοθεραπεία, και, σε πιο προχωρημένα στάδια, χημειοθεραπεία. Η πρόληψη περιλαμβάνει την καλή υγιεινή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τον εμβολιασμό για τον HPV.

Η λιθίαση του ουροποιητικού συστήματος είναι η πάθηση κατά την οποία σχηματίζονται πέτρες (λίθοι) σε διάφορα σημεία του ουροποιητικού συστήματος, όπως στους νεφρούς, τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη ή την ουρήθρα. Οι πέτρες αυτές αποτελούνται συνήθως από κρυστάλλους που σχηματίζονται λόγω υψηλών συγκεντρώσεων ουσιών, όπως το ασβέστιο, το οξαλικό ή το ουρικό οξύ στα ούρα.

Η αιτία της λιθίασης συχνά σχετίζεται με παράγοντες όπως η αφυδάτωση, η διατροφή (πλούσια σε πρωτεΐνες, αλάτι και ζάχαρη), η παχυσαρκία, καθώς και κληρονομικές ή μεταβολικές διαταραχές. Οι πέτρες μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο (κολικό), όταν μετακινούνται στους ουρητήρες, καθώς και άλλα συμπτώματα, όπως αίμα στα ούρα, συχνουρία ή αίσθημα καύσου.

Η διάγνωση της λιθίασης γίνεται μέσω απεικονιστικών εξετάσεων, όπως υπερηχογράφημα, ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία. Η θεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση των λίθων και μπορεί να περιλαμβάνει συντηρητικά μέτρα (πρόσληψη υγρών και παυσίπονα), λιθοτριψία (διάλυση των λίθων με υπερήχους) ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική αφαίρεση των λίθων.

Οι ουρολοιμώξεις είναι λοιμώξεις που προσβάλλουν το ουροποιητικό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει τους νεφρούς, τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα. Προκαλούνται κυρίως από βακτήρια, όπως το Escherichia coli, που εισέρχονται στο ουροποιητικό σύστημα μέσω της ουρήθρας και πολλαπλασιάζονται. Ανάλογα με το σημείο της λοίμωξης, διακρίνονται σε κυστίτιδα (όταν προσβάλλεται η ουροδόχος κύστη), ουρηθρίτιδα (όταν προσβάλλεται η ουρήθρα) και πυελονεφρίτιδα (όταν προσβάλλονται οι νεφροί).

Οι ουρολοιμώξεις είναι πιο συχνές στις γυναίκες λόγω της ανατομίας του ουροποιητικού τους συστήματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συχνουρία, αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, πόνο στην περιοχή της πυέλου, θολά ή δύσοσμα ούρα και, σε σοβαρές περιπτώσεις, πυρετό.

Η διάγνωση γίνεται με εξέταση ούρων, ενώ η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως αντιβιοτική αγωγή για την εξάλειψη των βακτηρίων. Η πρόληψη περιλαμβάνει καλή υγιεινή, επαρκή πρόσληψη υγρών και κένωση της ουροδόχου κύστης αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή για να μειωθεί ο κίνδυνος λοίμωξης.

Τα κρουστικά κύματα αποτελούν μια σύγχρονη, μη επεμβατική θεραπεία για τη στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ), που δεν απαιτεί φαρμακευτική αγωγή. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί χαμηλής έντασης κρουστικά κύματα για να διεγείρει την αγγειογένεση, δηλαδή τον σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων στην περιοχή του πέους. Με αυτόν τον τρόπο βελτιώνεται η ροή του αίματος, επιτρέποντας ισχυρότερες και διαρκέστερες στύσεις.

Η θεραπεία πραγματοποιείται σε σύντομες συνεδρίες διάρκειας 15-20 λεπτών, χωρίς αναισθησία και χωρίς πόνο, καθιστώντας την κατάλληλη για άνδρες που επιθυμούν εναλλακτική λύση στα φάρμακα. Συνήθως απαιτούνται 6-12 συνεδρίες, ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς.

Αυτή η προσέγγιση δείχνει θετικά αποτελέσματα στη βελτίωση της στυτικής λειτουργίας σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ΣΔ, ιδιαίτερα όταν η δυσλειτουργία οφείλεται σε προβλήματα αγγειακής φύσης. Τα κρουστικά κύματα είναι μια ασφαλής επιλογή και μπορεί να προσφέρει μακροχρόνια βελτίωση της στυτικής ικανότητας, χωρίς τις παρενέργειες των φαρμάκων.

Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας, στο μέγεθος καρυδιού, που βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη και περιβάλλει την ουρήθρα στους άνδρες. Ο ρόλος του είναι σημαντικός στην παραγωγή του προστατικού υγρού, το οποίο αποτελεί μέρος του σπέρματος και υποστηρίζει την υγεία του αναπαραγωγικού συστήματος.

Οι θεραπείες για τον προστάτη αφορούν κυρίως καταστάσεις όπως η καλοήθης υπερπλασία (διόγκωση) του προστάτη και ο καρκίνος του προστάτη. Στην περίπτωση της καλοήθους υπερπλασίας, χρησιμοποιούνται φάρμακα που μειώνουν το μέγεθος του προστάτη ή ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Εάν τα φάρμακα δεν είναι αποτελεσματικά, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση, όπως η διατομή του προστάτη μέσω της ουρήθρας (TURP).

Για τον καρκίνο του προστάτη, οι θεραπείες περιλαμβάνουν την ακτινοθεραπεία, την ορμονοθεραπεία και, σε προχωρημένα στάδια, τη χειρουργική αφαίρεση του προστάτη (ριζική προστατεκτομή). Η θεραπεία επιλέγεται ανάλογα με την ηλικία, τη γενική υγεία του ασθενούς και το στάδιο της νόσου, με στόχο την αποκατάσταση της υγείας και της ποιότητας ζωής.

Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) είναι η αδυναμία ενός άνδρα να αποκτήσει ή να διατηρήσει επαρκή στύση για ικανοποιητική σεξουαλική δραστηριότητα. Αποτελεί συχνό πρόβλημα και μπορεί να επηρεάζει την ψυχολογία και τη σχέση του άνδρα. Παράγοντες όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η κακή φυσική κατάσταση, οι ορμονικές διαταραχές και ασθένειες όπως ο διαβήτης και τα καρδιαγγειακά προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν ΣΔ.

Η θεραπεία για τη στυτική δυσλειτουργία εξαρτάται από την αιτία και μπορεί να περιλαμβάνει:

• Φάρμακα: Αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (π.χ. Viagra), που βελτιώνουν τη ροή του αίματος στο πέος.
• Ορμονική θεραπεία: Εάν υπάρχει έλλειψη τεστοστερόνης.
• Ψυχοθεραπεία: Χρήσιμη για την αντιμετώπιση άγχους ή άλλων ψυχολογικών παραγόντων.
• Κρουστικά κύματα: Μη επεμβατική μέθοδος που διεγείρει τη δημιουργία νέων αιμοφόρων αγγείων.
• Χειρουργικές επιλογές: Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί εμφύτευση προσθετικής.

Η θεραπεία της σεξουαλικής δυσλειτουργίας περιλαμβάνει συχνά συνδυασμό των παραπάνω, ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς, και στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της σεξουαλικής υγείας.

Η υπογονιμότητα είναι η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει εγκυμοσύνη μετά από ένα χρόνο τακτικών, χωρίς προφύλαξη, επαφών. Μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες που επηρεάζουν είτε τον άνδρα είτε τη γυναίκα, είτε και τους δύο.

Παράγοντες που Προκαλούν Υπογονιμότητα

• Γυναικείοι Παράγοντες: Προβλήματα ωορρηξίας (π.χ. σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών), ανωμαλίες στη μήτρα, απόφραξη των σαλπίγγων και ορμονικές διαταραχές.
• Ανδρικοί Παράγοντες: Χαμηλή ποιότητα ή κινητικότητα σπερματοζωαρίων, προβλήματα μορφολογίας σπέρματος, ορμονικές διαταραχές και κιρσοκήλη.
• Κοινοί Παράγοντες: Ηλικία, στρες, κακή διατροφή, κάπνισμα, αλκοόλ, παχυσαρκία και έκθεση σε τοξικές ουσίες.

Θεραπεία της Υπογονιμότητας

Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και περιλαμβάνει:

• Φαρμακευτική Αγωγή: Για ρύθμιση της ωορρηξίας ή ενίσχυση της παραγωγής σπέρματος.
• Χειρουργική Επέμβαση: Αντιμετώπιση ανατομικών προβλημάτων, όπως η αποκατάσταση των σαλπίγγων ή η αφαίρεση της κιρσοκήλης.
• Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή: Μέθοδοι όπως η σπερματέγχυση (IUI) και η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) εφαρμόζονται σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.

Συνολικά, η θεραπεία στοχεύει στην αποκατάσταση της γονιμότητας, με εξατομικευμένες λύσεις για κάθε ζευγάρι.

Η πεϊκή πρόθεση είναι μια ιατρική συσκευή που εμφυτεύεται χειρουργικά στο πέος για τη θεραπεία της σοβαρής στυτικής δυσλειτουργίας, όταν άλλες μέθοδοι (όπως φάρμακα ή κρουστικά κύματα) δεν είναι αποτελεσματικές. Αποτελεί μόνιμη λύση για άνδρες που δεν μπορούν να επιτύχουν ή να διατηρήσουν στύση αρκετή για σεξουαλική δραστηριότητα.

Είδη Πεϊκής Πρόθεσης

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι πεϊκής πρόθεσης:

1. Ημι-άκαμπτη πρόθεση: Πρόκειται για εύκαμπτες ράβδους που παραμένουν μόνιμα σκληρές και επιτρέπουν στο χρήστη να τοποθετεί το πέος στην επιθυμητή θέση. Είναι απλή στη χρήση, αλλά λιγότερο φυσική σε αίσθηση.
2. Υδραυλική πρόθεση: Είναι πιο προηγμένη και αποτελείται από φουσκωτούς κυλίνδρους που τοποθετούνται στο πέος. Ο χρήστης μπορεί να ελέγχει τη στύση μέσω μιας αντλίας που τοποθετείται στο όσχεο, προσφέροντας φυσική εμφάνιση και αίσθηση κατά την ερωτική πράξη.

Χειρουργική Επέμβαση και Αποκατάσταση

Η τοποθέτηση της πεϊκής πρόθεσης πραγματοποιείται με χειρουργική επέμβαση υπό αναισθησία και απαιτεί σύντομη περίοδο ανάρρωσης. Η επιτυχία της είναι υψηλή, με μεγάλη βελτίωση στη σεξουαλική λειτουργία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς.